Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

Ιούνιος 2010... (μια διαφορετική προσέγγιση)



Να ευχαριστήσω θερμά την Πασχαλίνα που έκανε τον κόπο να γράψει πέντε λέξεις για το πως βίωσε αυτό το μήνα της ζωής μου. Είναι καλό να βλέπεις κάποια πράγματα μέσα απο τα μάτια άλλων (αν μη τι άλλο ξεκουράζεσαι απο τον κάματο της συγγραφής). Χωρίς άλλη καθυστέρηση, το κείμενο...


H κατάκτηση της τσουλήθρας για τον Γιώργο ήταν τελικά θέμα χρόνου. Μετά την ευγενική χορηγία της κυρα-Λένης, η μικρή τσουλήθρα εγκαταστάθηκε για τα καλά στο καθιστικό του ισογείου και οι πρώτοι πειραματισμοί δεν άργησαν να έρθουν... Στην αρχή ο Γιώργος χρειαζόταν μια αγκαλιά για να βρεθεί στην κορυφή της τσουλήθρας και απο εκεί να "κυλήσει" μέχρι κάτω. Μικρή η απόσταση, αλλά ο Γιώργος συχνά άπλωνε το χεράκι του για να κρατήσει κάποιον απο μας.
Μετά απο λίγες μέρες ανέβηκε μόνος του τα "σκαλάκια", σηκώθηκε όρθιος και με τη βοήθεια πότε του μπαμπά, πότε της μαμάς, καθόταν και κυλούσε. Ε, όπως ήταν αναμενόμενο, τώρα πια ο Γιώργος κάνει τσουλήθρα σαν μεγάλο παιδάκι. Δε θα μπορούσε βέβαια να γίνει κι αλλιώς, αφού μια δεύτερη -μεγάλη- τσουλήθρα (φιλικό δάνειο του γείτονα Θανασάκη απο δίπλα, για το καλοκαίρι), εγκαταστάθηκε στη πίσω αυλή. Ξέχασα να αναφέρω οτι ο Γιώργος βάζει και διάφορα αντικείμενα να κάνουν τσουλήθρα, όπως τις ferrari, τον Pluto και τις μπάλες του. Είναι να μη κάνει την αρχή αυτό το παιδί...

Μετά απο πρόσκληση του παππού και της γιαγιάς, ο Γιώργος πήγε μια βόλτα στη Καλαμαριά και συγκεκριμένα σ έναν ανοιχτό χώρο στο δημαρχείο, κατάλληλο για παιδιά και γονείς. Φυσικά τον συνόδευσε ο μπαμπάς, η μαμά και εγώ. Είχε πολλά παιδάκια εκεί που έπαιζαν με τη μπάλα τους ή έκαναν ποδήλατο. Ο Γιώργος, αφού πρώτα ανέβηκε σ ένα παιχνίδι τύπου carousel, βρήκε εκεί ενα πολύ συμπαθητικό παιδάκι, τον Γιάννη, και έπαιξαν μαζί (όσο γινόταν βέβαια, γιατί ο Γιάννης ήταν αρκετά μεγαλύτερος απο τον Γιώργο). Μια άλλη φορά, πάλι στο ίδιο σημείο, ήταν ένας πλανόδιος πωλητής που πουλούσε κάτι πολύχρωμα πιστόλια-μπουρμπουληθροεξοκτευτήρες (αδόκιμος ο όρος, δικός μου, αλλα ο πλέον κατατοπιστκός για το είδος). Άρχισε λοιπόν να πατάει τη σκανδάλη και εκατοντάδες μπουρμπουλήθρες εκτοξέυτηκαν. Όλα τα παιδάκια μαζεύτηκαν για να δουν απο κοντά το θέαμα και η μαμά του Γιώργου τον πήρε στην αγκαλιά της και μπήκαν και οι δύο μαζί στην καρδιά αυτής της μπουρμπουληθροεπέλασης. Ήταν όμως πολύ ωραία...

Ήρθε ο αδερφός της γιαγιάς απο τη Γερμανία και ο Γιώργος πήγε με τη μαμά και εμένα να τον δεί. Φάνηκε να τον συμπάθησε πολύ. Ακολούθησε βόλτα στον πεζόδρομο της Καλαμαριάς. Το καρότσι του Γιώργου επέμενε να κρατάει ο αδερφός της γιαγιάς (Γιώργος και αυτός). Ο Γιώργος ανέβηκε σ'ένα παιχνίδι που μάλλον έμοιαζε με σκάφος εξωγήινου.
Είχε και ένα μοχλό που σε πήγαινε πότε πάνω και πότε κάτω. Πολύ του άρεσε.

Μετά ακολούθησε επίσκεψη στο "Θέμη" -γνωστό παγωτατζίδικο της Καλαμαριάς απ'ό,τι μαθαίνω- γιατί ο μπαμπάς του Γιώργου ήθελε παγωτό.

Τώρα τελευταία ο μπαμπάς του Γιώργου μάλλον κουράζεται πολύ. Ο Γιώργος άξιο τέκνο του πατέρα του, του πρόσφερε ευγενικα μια θέση για να κάτσει. Ο μπαμπάς του έμεινε παγωτό (σαν κι αυτό που έφαγε απο τον Θέμη). Πάντως ήταν συγκινητική αυτή η τρυφερή χειρονομία. Αυτά τα παιδιά μερικές φορές σε σκλαβώνουν...

Τώρα τελευταία ο Γιώργος με τη βοήθεια της μαμάς του αναπτύσει διάφορες δεξιότητες. Κυρίως την ώρα του φαγητού, οπου η μαμά του βάζει ένα δεύτερο κουτάλι για να το επεξεργάζεται και να αρχίσει σιγά σιγά να τρώει μόνος του.

Γιατί μη μου πείτε κάθε φορά που ο Γιώργος έβλεπε το κουτάλι σκεφτόταν: "άραγε αυτό το μεταλλικό επίμηκες αντικείμενο που καταλήγει σε μία οβάλ, ελαφρώς καμπυλωτή επιφάνεια, που χρησιμεύει;" Έ, τώρα θα μάθει.

Ο Γιώργος σταυρώνει τις παλάμες του.

Ο Γιώργος άρχισε να καταλαβαίνει καλύτερα όσα του λέμε. Όταν του ζητάμε φιλάκι μας φιλάει στο μάγουλο, και όταν μία φορά ζήτησα να μου φέρει το μπουκαλάκι με το νερό έσπευσε να με εξυπηρετήσει. Με νεύματα του ζητάμε να έρθει και μας ζητάει κι εκείνος, με νεύματα μας δείχνει πότε δεν θέλει κάτι.

Ο Γιώργος ποτίζει τα λουλούδια (όσο μπορεί). Έχει καταλάβει πώς ανοίγει η βρύση και πώς γεμίζουμε το ποτιστήρι.

Εγώ παίρνω το πράσινο, που είναι μεγάλο κι ο Γιώργος το μικρό και ποτίζουμε τα λουλούδια αρκούντος συχνά.

Ο Γιώργος έμαθε να πίνει νερό με το καλαμάκι. Την ίδια μέρα ήπιε και μια γουλιά φραπέ απο το ποτήρι μου (πάντα με το καλαμάκι).

Επι του παρόντος αυτά θυμάμαι. Αν χρειαστεί θα δώσω και συμπληρωματική κατάθεση...

Π. Κ.

Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

Μάιος 2010


Ο Μάης έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ να τον προϋπαντήσουμε όλοι μαζί (ή κάπως έτσι τέλος πάντων...). Το καλοκαίρι πλησιάζει επικίνδυνα. Εγώ μεγαλώνω επικίνδυνα! Φτάνω πλέον τα πράγματα σε όλα τα έπιπλα, δίνω κλοτσιές σε μπάλες (και όχι μόνο), και φωνάζω "άτα", "άτα" συνεχώς. Ζούμε στην Ελλάδα (sea, sun, sex and wine). Δεν γίνεται εγώ να είμαι συνέχεια μέσα!

Σάββατο 1 Μαΐου 2010
Πιάσαμε το Μάη!!! Επειδή ένας trendy νέος σαν εμένα δεν μπορεί να απέχει από τα κοινωνικά δρώμενα και επειδή η συγκεκριμένη ήταν μια διαβολεμένα όμορφη μέρα αποφασίσαμε να πάμε στο φράγμα της Θέρμης. Πολύ όμορφο μέρος για οικογένειες. Θα ξαναπάμε σύντομα.


Κυριακή 30 Μάιου 2010
Σήμερα πήγα στο πρώτο μου party γενεθλίων. Ήταν του Θανάση, του γιου του υπαλλήλου του μπαμπά. Το party έγινε στα Goody’s της Καλαμαριάς και πήγα με τη μαμά το μπαμπά και τη γιαγιά. Μου άρεσε πολύ. Είχε πολλά παιδάκια, και παιδότοπο με φουσκωτά παιχνίδια. Σκαρφάλωσα πρώτη φορά σε φουσκωτό και μπήκα σε λαβύρινθο. Δεν φοβήθηκα καθόλου παρ’ ότι δεν ήταν κοντά η μαμά μου. Μετά έκανα γύρους στον όροφο και εξερευνούσα τα πράγματα.
Μόλις νύχτωσε και κουράστηκα φύγαμε… Είμαι μικρός ακόμη για τέτοια πράγματα. Όταν μεγαλώσω κι άλλο θα παίζω ώρες ολόκληρες…

Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Απρίλιος 2010


Μπαίνει η άνοιξη φουριόζα, μπαίνω κι εγώ στα βάσανα. Τι να φορέσω, που να πάω βόλτα. Άσε, δύσκολες επιλογές… Ευτυχώς οι υπεύθυνες της γκαρνταρόμπας μου είναι πολύ ικανές και μέχρι στιγμής όλες μου οι εμφανίσεις στέφθηκαν από μεγάλη επιτυχία. Φυσικά το μοντέλο αναδεικνύει το ρούχο, αλλά πάλι ...

Σάββατο 17 Απριλίου 2010
Το πρώτο μου ταξίδι εκτός Θεσσαλονίκης (πέραν αυτών στη Λάρισα που είναι ήδη αρκετά) έγινε το Σάββατο 17 Απριλίου 2010 στη Νάουσα. Γινόταν κουμπάρα η Κατερίνα και δεν μπορούσα να λείψω Ακύρωσα όλα τα ραντεβού μου και έθεσα τον πατέρα και τη μητέρα μου προ τον ευθυνών τους έτσι ώστε να κάνω εντύπωση! Φυσικά η βραδιά στέφθηκε με επιτυχία. Στην δεξίωση είχα και το πρώτο μου φλερτ (με την Κωνσταντίνα). Δυστυχώς αναγκάστηκα να την απορρίψω!!! Η απόσταση σκοτώνει τις σχέσεις. Μάτια που δεν βλέπονται, γρήγορα λησμονούνται Δεν πειράζει. Θα μείνει για πάντα στη σκέψη μου ως μια γλυκιά ανάμνηση.

Παρασκευή 23/4/2010
Γιόρτασα για πρώτη φορά την ονομαστική μου εορτή μαζί με το συνονόματο παππού μου! Λιτά, οικογενειακά. Τέτοιες δύσκολες εποχές δεν πρέπει να προκαλούμε.

Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

Μάρτιος 2010


Μόλις πέρασα στο δεύτερο χρόνο της ζωής μου όλα άλλαξαν…. Έβγαλα άλλα δύο δόντια μέσα στο μήνα, αγόρασα παπούτσια εξόδου… καλές βόλτες! Παρ' όλο που θεωρητικά είναι η δεύτερη άνοιξη της ζωής μου, λόγω του νεαρού της ηλικίας μου πέρυσι δεν μπόρεσα να κάνω πολλά πράγματα. Φέτος όμως είμαι αποφασισμένος για όλα.

Δευτέρα 1/3/2010
Φόρεσα Μάρτη στο αριστερό χέρι. Η μαμά τηρεί τα έθιμα ευλαβικά. Εγώ το βρήκα πολύ ενδιαφέρον στιλιστικά. Έρχεται η άνοιξη φοράμε ελαφριά και χαρούμενα ρούχα.

Τετάρτη 10/3/2010
Σήμερα αποφάσισα να τρελάνω τη μαμά λίγο. Χωρίς προειδοποίηση την αγκάλιασα χωρίς απώτερο σκοπό...

Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

Φεβρουάριος 2010


Η αναζήτησή για το «δρόμο μου στη ζωή» έχει κάνει άλματα. Όπως θα δείτε παρακάτω η απόσταση μικραίνει. Τρώω σχεδόν τα πάντα, περπατάω πολύ σταθερά, πιάνω πράγματα αρκετά σταθερά…

Τρίτη 2/2/2010 Μέρα με τη μέρα η γλώσσα πάει ροδάνι. Εδώ και λίγες μέρες τα νάζια, "μύτη – μύτη" κλπ τα ζητάω επίμονα και ηθελημένα. Απαιτώ την αμέριστη προσοχή των γύρω μου

Κυριακή 7/2/2010 Άρχισα τις σκανδαλιές. Πάτησα πάνω στο subwoofer και ανέβηκα στο διάδρομο. Από εκεί προσπάθησα να προσεγγίσω τις σκάλες αλλά με έπιασαν! Δεν αφήνουν ένα παιδί να δείξει τις κλίσεις του

Κυριακή 14/2/2010 Τα πρώτα μου γενέθλια. Περισσότερες λεπτομέρειες στο ξεχωριστό post

Κ. Δευτέρα 15/2/2010 Οι αναρριχητικές μου ικανότητες καθώς και η ευγένεια μου πολλαπλασιάζονται μέρα με τη μέρα. Σήμερα πάτησα πάνω στο ανοιχτό πορτάκι του πλυντηρίου πιάτων και έβγαζα τα πλυμένα πιάτα και τα έδινα στη μαμά μου

Τρίτη 16/2/2010 Σήμερα έπαθα (ξανά) την πλάκα μου. Έσκασε ένα μπαλόνι και τρόμαξα πάρα πολύ. Όλη την υπόλοιπη μέρα περπατούσα στο σπίτι και έλεγα «μπι»
Για να με ηρεμήσουν οι γονείς μου το απόγευμα μου αγόρασαν τα πρώτα μου παπούτσια περπατήματος (Kickers first step)

Τετάρτη 17/2/2010 Σήμερα εξέτασα την πιθανότητα να γίνω γιατρός. Πείραζα το Betadine ιώδιο και για να έχω μια πιο σφαιρική άπόψη δοκίμασα και λίγο. Μπα, μάλλον όχι γιατρός…

Πέμπτη 18/2/2010 Ημέρα μετακομίσεων. Μετέφερα την έδρα μου σε δικό μου χώρο. Όχι πολύ μακριά από τον προηγούμενο (ακριβώς στο διπλανό δωμάτιο) αλλά με καλύτερες συνθήκες. Περισσότερος χώρος προσαρμοσμένος στα δικά μου πρότυπα, τις δικές μου ανάγκες και προσωπικότητα. Περισσότερα χρώματα, σχέδια… Πράγματα για έναν άνδρα ενός έτους δηλαδή

Δευτέρα 22/2/2010 Τα χτυπήματα (εμπειρίες θα τα έλεγα εγώ) συνεχίζονται. Καρούμπαλο και μελανιά στο δόξα πατρί! Δυστυχώς δεν είμαι έτοιμος για 100ρι ακόμη. Λίγο έτρεξα και μπουρδουκλώθηκα. Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι. Τρέμε Usain Bolt

Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

Κυριακή 14/2/2010


Τέτοια μέρα πριν από ένα χρόνο ήρθα σε αυτό τον κόσμο. Γρήγορα που περνάει ο καιρός! Πότε ήμουν ένα κοτοπουλάκι, πότε έγινα άνδρας…
Η μαμά και ο μπαμπάς μου έκαναν μια μικρή γιορτή με λίγους συγγενείς και γείτονες. Με ντύσανε (παρά τη θέλησή μου) βασιλιά Αρθούρο και με κατέβασαν στο σαλόνι όπου είδα τόσο κόσμο που σκιάχτηκα! Όταν συνήρθα από το σοκ έσβησα το κεράκι, έπαιξα με τα άλλα παιδάκια και γενικώς πέρασα ωραία. Αλλά κουράστηκα πάρα πολύ. Δύο μέρες κοιμόμουν για να συνέρθω.
Η μαμά είχε ετοιμάσει μπουφέ με διάφορα αλμυρά και γλυκά. Εγώ δεν δοκίμασα, αλλά τα σχόλια ήταν πολύ θετικά
Για να τους ευχαριστήσω για την ξεχωριστή μέρα το βράδυ τους έκανα και μια κολοτούμπα!!!

Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

Ιανουάριος 2010


Νέος χρόνος, μεγαλώνω κι εγώ. Τα γεγονότα είναι αδιαμφισβήτητα. Αποκτώ προσωπικότητα (έντονη) και αυτό φαίνεται…

Τα γεγονότα του μήνα τώρα,
Παρασκευή 1/1/2010 Ο παππούς έκοψε τη βασιλόπιτα. Το φλουρί τύχαμε 1/3 εγώ και 2/3 η γιαγιά Ραλιώ. Άντε καλή χρονιά και γεμάτη γυναίκες

Τρίτη 4/1/2010 Το πρώτο μου «καλό» χτύπημα (στο δεξί φρύδι). Έπεσα από το ποδήλατο

Τετάρτη 6/1/2010 Σήμερα κόψαμε τη βασιλόπιτα της θείας Μερίτας, Το φλουρί τύχαμε 1/3 εγώ και 2/3 η Μερίτα. Μετά και το γεγονός της Πρωτοχρονιάς ο επαγγελματικός μου προσανατολισμός μάλλον θα είναι γένος θηλυκού (γυναικολόγος ή προαγωγός)

Σάββατο 9/1/2010 Η πρώτη έξοδος του μπαμπά και της μαμάς χωρίς εμένα. Πήγανε κινηματογράφο και είδαν το Avatar. Εμένα με φρόντισε η Πασχαλίτσα. Δεν ξέρω ποιος πέρασε καλύτερα. Εγώ ή αυτοί -;)

Κυριακή 10/1/2010 Σήμερα ήταν μια από τις πιο σημαντικές μέρες στη ζωή μου. ΠΕΡΠΑΤΗΣΑ. Το απόγευμα με πήρε ο μπαμπάς από το χέρι και έκανα μερικά βήματα
Γύρω στης 20:00 μόνος μου, χωρίς πολλά πολλά περπάτησα από το μεγάλο έπιπλο του καθιστικού μέχρι τη μέση του δωματίου (περίπου 2 μέτρα). Μετά κάθισα να ξεκουραστώ!
Έπρεπε να δείτε τα πρόσωπα όσων με είδαν… Έμειναν παγωτό!

Πέμπτη 21/1/2010 Σήμερα ξετρέλανα τη μαμά μου. Καθώς κατεβαίναμε με το ασανσέρ τη φίλησα!!!

Σάββατο 23/1/2010 Σήμερα χιόνισε στην περιοχή μας. Είδα τι όμορφο είναι το χιόνι και πήγα και μια βόλτα με το αυτοκίνητο.
Αργότερα ανάψαμε το τζάκι για 1η φορά. Κατουρήθηκα από το φόβο μου. Δεν το πλησίασα καθόλου!

Κυριακή 24/1/2010 Σήμερα είδαν οι γονείς μου ο 5ο δόντι. Αμάν πια πως κάνουν έτσι! Λες και αυτοί δεν έχουν

Δευτέρα 251/2010 Σήμερα πήγα επίσκεψη στον φίλο των γονιών μου το Γιώργο και έκανα πάλι εντύπωση

Τρίτη 26/1/2010 Άρχισα να ανακαλύπτω τη χαρά του καθίσματος. Μπορώ να κάθομαι και να σηκώνομαι στο παιδικό μου κάθισμα

Σάββατο 30/1/2010 Μεταφέρω αυτολεξεί τα λόγια της Πασχαλίτσας: «Που είσαι Μαρία να δεις το γιο σου. Τελικά του αρέσουν τα φρουτάκια…» Και όλα αυτά γιατί έφαγα ένα μικρό μπολ φρούτα.